Rozdział 18

Siedzimy sobie na kanapie w salonie i oglądamy jakiś horror. Amy przerażona wtula się w Jack'a, Sykes ogląda z zainteresowaniem,  a ja cholernie się nudzę bo ten film oglądałam już dobre kilkanaście razy.  W sumie znam go na pamięć i w najstraszniejszym momencie zebrało mi się na ziewanie. Szybko zakryłam usta dłonią.

-Nie rusza cię to?!- spytała ze zdziwieniem dziewczyna, podczas sceny scenie kiedy seryjny zabójca z szalonym uśmiechem i wielką radością tępym nożem odcina bardzo powoli zakładnikowi  palce u rąk.

-Nie- powiedziałam ze spokojem- już to oglądałam.

-To powiedz jak się skończy i będziemy mogli to wyłączyć- ucieszyła się Amy.

-NIE!!!-wykrzyczeli równocześnie Jack i Nathan, na co ja lekko się uśmiechnęłam. Groźny pan Sykes uwielbia filmy. Ciekawe.

-Przykro mi Amy, zostałaś przegłosowana- dodałam z udawanym smutkiem, ale  w duchu śmiałam się  z tej całej sytuacji.

- Dziękuję braciszku- zwróciła się chamskim głosem do Nathna.

-A, drobiazg siostrzyczko- odparł nie odrywając oczu od filmu.

-Idziesz ze mną na górę?-spytała

-Jasne- cicho ruszyłam za dziewczyną. Weszłyśmy do jej sypialni. Miała całkiem ładny pokój. Ściany pomalowane na jasny fiolet. Na prawo od drzwi znajdowało się ogromne okno i wyjście na taras, a po drugiej stronie stało ogromne łózko. Natomiast na wprost ustawiono meble. Wszystkie utrzymano w białych kolorach, które fantastycznie   kontrastowały z fioletowymi ścianami.

-Jak można oglądać takie dziwactwa? – zastanawiała się głośno Amy siadając na łóżku

-Normalnie, ale trzeba mieć mocne nerwy i… - ups, zagalopowałam się- eee… czasem jest to ciekawe- wymyśliłam na poczekaniu, ale dziewczyna zbyt dobrze mnie już znała i niestety nie uwierzyła.

- I… co? Bo słyszę, że coś kręcisz- usiadłam obok niej na łóżku opierając się o zagłówek. Wziełam głęboki oddech i nie patrząc na nią, wytłumaczyłam:

- Jest to fajna odskocznia od rzeczywistości. Przy takich filach musisz trochę wytężyć umysł i dzięki temu nie myślisz o własnych problemach. Przy nudnych komediach czy romansidłach nie trzeba się skupiać nad akcją. Zawsze z Emy oglądałyśmy horrory jak uciekałam z domu przed…

- Wystarczy, rozumiem- przerwała Amy i nagle na jej twarzy się szeroki uśmiech. Podeszła do szafy. Wyjęła z niej duże pudełko.

-Co to jest- spytałam z ciekawości.

-Zrobię ci paznokcie! – oznajmiła radośnie. Że co proszę?- Oj, Nikki, zgódź się. Od dawna mam ochotę się pobawić czyimiś paznokciami, ale nie ma nikogo odpowiedniego.

-No skoro tak ładnie prosisz, to nie ma sprawy. Tak właściwie sporo tego masz- Amy uśmiechnęła się radośnie i przystąpiła do zabawy. Była w swoim żywiole. Cały czas gadała o lakierach, ozdobach, wzorach, pomysłach… Całkiem miło się jej słuchało, a poza tym nie musiałam nic mówić. Kilkadziesiąt minut później mogłam podziwiać wspaniałe efekty je  pracy

-Wyszło lepiej niż myślałam- stwierdziła z zadowoleniem.

-Żartujesz? Są śliczne. Dziękuję- przytuliłam się do blondynki.

-Nie ma za co.- odparła odwzajemniając uścisk.-Chodź, pokarzemy chłopakom- Na mojej twarzy pojawił się grymas, ale dziewczyna go nie dostrzegła, bo złapała mnie za rękę i pociągnęła na schody. Z takim pośpiechem zbiegała do salonu, że nagle na jednym stopniu się poślizgnęła i pociągnęła mnie za sobą, nadal trzymając moją dłoń  w żelaznym uścisku. Przestraszona pisnęła głośno i w ostatniej chwili chwyciła się poręczy, ratując się przed upadkiem z niemal z połowy schodów. Niestety ja nie miałam tyle szczęścia i kiedy Amy chwyciła barierkę, wypuściła mnie. Wiedziałam, że za sekundę zderzę się z podłogą i przerażona, zamknęłam oczy. Kiedy zamiast twardych paneli, poczułam jak ktoś mnie łapie. Powoli podniosłam powieki i doznałam szoku. Pan-Nienawidzę-Nikki mnie złapał. Po nim prędzej spodziewałabym się, że pozwoli mi upaść i będzie się za mnie nabijał jak zwykle.

- Nic ci nie jest?- spytał uważnie mi się przyglądając, na mojej twarzy od razu pojawiły się rumieńce.

- Nie, dzięki- odparłam cicho- Możesz już puścić?

- Tak, jasne- szybko. Natychmiast mnie postawił, a ja się lekko od niego odsunęłam. Może i nasze relacje nie były tak lodowate jak na początku znajomości, ale nadal traktowałam go chłodno, a po tym jak zabił Dick’a, trochę się go bałam i wolałam unikać przebywania z nim sam na sam. Jack już tulił Amy.

-Nikki, tak bardzo cię przepraszam, cała jesteś?- dziewczyna od razu do mnie podbiegła, a Sykes poszedł na piętro.

- Spokojnie, nadal jestem w jednym kawałku. – powiedziałam z uśmiechem i skierowaliśmy się do kuchni. Jack zajadł się ciastkami, więc szybko mu kilka podwędziłam.

- A Nath to gdzie spytała Amy?

- U siebie, przecież przed chwilą go widziałaś- stwierdził Jack. Dziewczyna uśmiechnęła się w zabawny sposób i poszła do brata.

-Jack...coś się dzieje?- spytałam chłopaka.

-Nie, a dlaczego pytasz?

-Jesteś jakiś dziwny- powiedziałam niepewnie.

-Wydaje ci się – odparł z uśmiechem w stylu „wszystko jest dobrze” i przytulił mnie- Ale czasem to mam ochotę na wakacje.

-Wiesz co? Może zabrałbyś Amy na jakiś wyjazd kilkudniowy czy coś- zaproponowałam z uśmiechem i w tym momencie weszła dziewczyna.

- Co się tak szczerzycie?

- Moja siostra wysyła nas na urlop- wytłumaczył chłopak, a Amy uśmiechnęła się szeroko i klasnęła  w dłonie jak małe dziecko.

- Ale ja nie mogę nigdzie jechać- stwierdził Jack, a widząc pytające spojrzenie swojej narzeczonej, dodał- chodzi o sprawę z Jay’em, a pyzatym Nikki i Nath się pozabijają razem…- Amy zachichotała.

- Masz rację, ale pomysł z wyjazdem mi się podoba- przyznała dziewczyna.- I widzisz Nikki jakiego masz kochającego brata?

- Tak, dzięki, że się tak o mnie martwicie, ale czasem prze….

- Wiem, co chcesz powiedzieć. Uwierz mi Nikki, ale my nie przesadzamy. Tak trzeba i my po prostu… - nie skończyła, ponieważ do pomieszczenia padł Nathan trzaskając drzwiami.

-Cholera!!! Pojebane psy!!!- zaczął wrzeszczeć.

-Nath? Co się stało?- spytała Amy

- Pięć stów mandatu, bo kierunkowskazu nie było kurwa- Wściekał się chłopak, a na moich ustach pojawił się lekki uśmiech, natomiast Jack, widząc moją reakcję, roześmiała się na całego.-Ciebie to kurwa śmieszy?-spytał Jacka

-No....przecież nie pierwszy raz cię złapali za to samo. W tym miesiącu to będzie już chyba- Jack udawał, że głęboko na czymś myśli. Nathan mnie zauważył. Niedobrze.

-Ooo… Nicol....Nie wiedziałem cię i się kurwa nie śmiej, bo to nie jest śmieszne!-mówił nachylając się nade mną. Momentalnie zamilkłam i skuliłam się unikając jego spojrzenia.

-No między innymi dlatego nie chcę jechać- stwierdził Jack.

-Czy ja o czymś nie wiem?-zainteresował się Sykes, odsuwając się ode mnie.

- Nikki chciała zachęcić mnie i Amy do urlopu rzucił beztrosko Jack.

-I dlaczego nie chcecie jechać? – spytał zaskoczony. Kompletnie mnie zamurowało.

-CO?!-zakrztusił się Jack

-Jakie co? Pytam się czemu nie chcecie jechać.

-Bo się pozabijacie bez opieki.

-Ha ha ha. Bardzo śmieszne. O swoją siostrzyczkę nie musisz się bać- powiedział głaskając mnie po głowie jak małe dziecko.  Szybko odchyliłam głowę uciekając przed jego dotykiem.

-Ale…- Amy chciała zainterweniować.

-Żadne „ale”.  Jak wrócicie, będziemy żywi i postaram się nie wydrapać mu oczu...- odparłam, na co Sykes bardzo dziwnie się na mnie spojrzał.

-Jesteście pewni? – spytał Jack.

- Tak! A teraz pakować się!- zarządził Sykes.